Dziewczynka, która wypiła księżyc | Kelly Barnhill

Nawet jeśli czegoś nie widzisz, nie znaczy to jeszcze, że nie istnieje. Wiele największych cudów tego świata pozostaje niewidzialnych dla oka.
Ufając w rzeczy niewidzialne, sprawiasz, że stają się jeszcze bardziej potężne i cudowne.

Dziewczynka, która wypiła księżyc

Kelly Barnhill

Tłumaczenie Marta Kisiel- Małecka

Wydawnictwo Literackie

Data wydania 05/2018

Liczba stron 360

Ocena 7/10

Od wieków mieszkańcy Protektoratu wierzą, że pobliski las zamieszkuje okrutna wiedźma, której gniew obłaskawić może tylko najmłodszy mieszkaniec osady złożony w ofierze złej czarownicy. Co roku pozostawiają więc w lesie niemowlę, licząc na to, że danina z niewinnego życia powstrzyma wiedźmę przed terroryzowaniem ich miasta.

Ale Xan jest dobra. Dom w leśnym zaciszu dzieli z mądrym potworem Glerkiem i maleńkim smokiem Fyrianem o wielobarwnych skrzydłach. Ratuje ona porzucone dzieci i oddaje w opiekę rodzinom po drugiej stronie lasu, karmiąc niemowlęta blaskiem gwiazd. Jednemu z nich przypadkowo daje jednak do wypicia blask księżyca, napełniając je magią o niewyobrażalnej mocy. Xan postanawia sama wychować tę niezwykłą dziewczynkę. Kiedy zbliżają się trzynaste urodziny Luny, jej moc przybiera na sile...

~~~

Ta książka jest po prostu urocza! Już sam tytuł i okładka zwiastują niezwykle oryginalną i magiczną powieść. Przeczytałam już sporo pozycji dla młodszych czytelników i szczerze przyznam, że fabuła Dziewczynki, która wypiła księżyc nie kojarzy mi się z żadną inną tego typu powieścią. Co jest oczywiście plusem, bo w dzisiejszych czasach, gdy rynek wydawniczy jest wręcz przesycony, trudno o coś tak oryginalnego i wyjątkowego. Gdy tylko wracam myślami do Xan, która ratuje dzieci i karmi je blaskiem gwiazd, przechodzą mnie przyjemne ciarki po plecach. Bez wątpienia ta powieść na długo zostanie w mojej pamięci, głównie ze względu na magię, która wręcz wylewa się z każdej kartki.

Dziewczynka, która wypiła księżyc to nieco uwspółcześniona baśń, w której nie brakuje walecznych i silnych kobiet, potworów, smoków, czarów (niekoniecznie tylko tych bezpiecznych) oraz wiedźm. Styl autorki jest bardzo przyjemny, ale bez wątpienia nie jest to książka dla dzieci. Moim zdaniem bardziej dla nastolatków, ponieważ pojawia się w niej kilka wątków, które na końcu łączą się w zgrabną całość. Pojawia się dużo bohaterów, którzy młodszym czytelnikom mogą się mylić, a zakończenia mogą nie zrozumieć, bo wbrew pozorom jest to powieść wielowarstwowa. Niestety pojawiło się kilka nudnych opisów, które przeczytałam z mniejszą ciekawością i przyjemnością. Najzabawniejsze i najbardziej magiczne, według mnie były fragmenty w których magia, jaką posiada Luna, wychodzi spod kontroli i zaczyna płatać figle.

Podsumowując, Dziewczynka, która wypiła księżyc to niezwykle klimatyczna i magiczna opowieść, w której nie brakuje potworów, walki dobra ze złem i czarów.  Z pewnością spodoba się dorosłym, którzy uwielbiają baśnie oraz nastoletnim czytelnikom, których fascynuje świat magii. Bez wątpienia jest to powieść nietuzinkowa, w końcu w której książce niemowlęta są karmione blaskiem gwiazd, abo przez przypadek blaskiem księżyca o ogromnej magicznej mocy?

Za egzemplarz serdecznie dziękuję Wydawnictwu Literackiemu.