📝 WYWIAD Z WOJCIECHEM CHMIELARZEM

Cześć!☺
Tym razem zachęcam do przeczytania wywiadu z Wojciechem Chmielarzem, autorem między innymi Żmijowiska, o którym możecie przeczytać tutaj. Właśnie od tej pozycji rozpoczęła się moja przygoda z twórczością tego pisarza.

Wojciech Chmielarz, autor kryminałów, dziennikarz, zdobywca Nagrody Wielkiego Kalibru (2015), pięciokrotnie nominowany do tej nagrody. Publikował m.in. w „Pulsie Biznesu”, „Pressie”, „Nowej Fantastyce”, „Pocisku” i „Polityce”. Uznawany za jednego z najbardziej obiecujących pisarzy kryminalnych młodszego pokolenia. Autor cyklu powieści o komisarzu Jakubie Mortce: Podpalacz (2012), Farma lalek (2013), Przejęcie (2014), Osiedle marzeń (2016), cyklu gliwickiego: Wampir (2015) i Zombie (2017) oraz postapokaliptycznej powieści Królowa głodu (2014). Mieszka w Warszawie.
źródło

Czy napisanie książki było Twoim marzeniem?

Tak. Właściwie od zawsze wiedziałem, że chcę zostać pisarzem. Za wyjątkiem krótkiego okresu, kiedy chciałem zostać prywatnym detektywem. Ale jak widać, połączyłem jakoś te dwa marzenia w jedną karierę twórcy kryminałów.

Co lub kto zmotywował Cię do napisania pierwszej książki?

Nie trzeba było mnie specjalnie motywować. Tak jak powiedziałem wcześniej, od zawsze wiedziałem czego chcę i powoli krok po kroku realizowałem ten plan. Zajęło to długo. Dłużej niż się spodziewałem, ale się udało.

Czy tworząc bohaterów wzorujesz się na znanych Ci osobach?

Nie. W ogóle unikam wzorowania się na prawdziwych ludziach, sytuacjach czy zdarzeniach. Po to zostałem pisarzem, żeby wymyślać rzeczy, a nie je tylko opisywać. Gdybym chciał robić to drugie, to zostałbym reporterem. Ale pewnej inspiracji współczesnością oczywiście nie da się do końca uniknąć. Zawsze się znajdzie coś, co mnie uwiera, co staram się potem jakoś przelać na papier. Ale raczej opisuje mechanizmy, a nie konkretnych ludzi.

Który z bohaterów Twoich książek jest Twoim ulubionym?

Nie mam. Każdy jest mi w mniejszym lub większym stopniu bliski. Wiesz, kiedy tak długo się czasu spędza nawet z takim typem, jak Dawid Wolski, to czy człowiek chce czy nie, zaczyna do niego odczuwać pewną sympatię.

Z której swojej książki jesteś najbardziej dumny?

Bardzo trudne pytanie. Każda jest dla mnie ważna z tego czy innego powodu. Jest zwieńczeniem pewnego procesu twórczego. I w każdej dawałem z siebie wszystko.

Czy pisanie jest Twoją pasją? A może pracą?

W tej chwili jestem zawodowym pisarzem. Także jest to praca. Taka normalna po kilka godzin dziennie. Niemal jak w biurze.

Piszesz aktualnie jakąś książkę?

Obecnie zajmuje się pisaniem kolejnej powieści. To znowu będzie powieść spoza cyklu. Thriller psychologiczny. Ale nic więcej nie powiem.

Spotkałeś się z negatywnymi opiniami na temat Twojej twórczości? Jeśli tak, to bierzesz je pod uwagę przy pisaniu kolejnej książki?

Tak, spotkałem się. Czytam zawsze uważnie. Zastanawiam się, czy zarzuty są słuszny, na ile, i czego się mogę z negatywnej recenzji nauczyć, żeby pisać lepiej. Ale nie przejmuje się nimi w jakiś szczególny sposób. Bo nie da się pisać tak, żeby każdy był zadowolony.

Jaki jest Twój ulubiony autor lub autorka?

Obecnie takiego ulubionego, ukochanego to nie mam. Jest kilku ważnych dla mojego rozwoju, ale nie przeżywam już takich fascynacji jak kilka, kilkanaście lat wcześniej. Teraz bardzo chętnie sięgam po pozycje Dana Simmonsa, amerykańskiego autora science fiction. Autora m.in. Hyperiona czy Terroru. Świetne, gęste rzeczy. Bardzo mądra i przemyślana proza.

Gdzie lubisz pisać najbardziej?

W ciszy i spokoju. Samo miejsce jest mniej ważne.

Gatunków literackich jest naprawdę wiele, dlaczego więc postanowiłeś pisać kryminały?

Odpowiedź jest prosta - bo w każdej historii, którą wymyślam pojawia się trup. Nie potrafię inaczej.