Puszyste placki z bananów

Jajka zapiekane w awokado

           "Gwiazdka z nieba" to pierwsza książka Katarzyny Michalak jaką czytałam i nie jestem pewna czy sięgnę po inne. Chociaż jestem trochę ciekawa drugiego tomu tej serii, czyli " Promyk słońca". Ale czy po nią sięgnę to się dopiero okaże. Przyznam szczerze, że do niedawna w ogóle nie interesowałam się książkami polskich autorów i byłam w szoku, że ta autorka napisała ponad trzydzieści książek.


           Mimo, że książka okazała się w końcowym rozrachunku przyjemną pozycją to przeszkadzało mi kilka rzeczy, przede wszystkim sceny erotyczne, które według mnie są tu zbędne, tak jakby wepchnięte na siłę. Dużo opisów, a co za tym idzie mało dialogów. Przeszkadzało mi też mnóstwo dziwnych zbiegów okoliczności. Przeczytałam tę książkę po świętach, ale osoby które chciałyby po nią sięgnąć w okresie świątecznym, by wczuć się w atmosferę mogą być rozczarowane. Okładka jest bardzo świąteczna, zimowa.. ale święta są tu może przez 10 stron.


           Bohaterów polubiłam, chociaż niejednokrotnie chciałam nimi potrząsnąć, by wzięli się w garść, bo to co wyprawiali przechodziło ludzkie pojęcie. Naiwność głównego bohatera też zwalała z nóg. Nie można jednak powiedzieć, że postaci są bez wyrazu.

           W tej książce jest wszystko: miłość, namiętność, samotność, smutek, znęcanie się nad zwierzętami, zdrada, przyjaźń i "gangsterka".. Zapomniałam jeszcze o kilku stronach świąt. Czyli tak naprawdę jest tu wszystko i nic. "Gwiazdka z nieba" jest pozycją, która nadaje się jako "przerywnik" między książkami bardziej wymagającymi. Jednak jestem w szoku, że ta książka została nominowana do bestsellerów Empiku. W zeszłym roku wyszło naprawdę wiele dobrych książek i z pewnością lepszych niż ta, więc jestem zdziwiona, że właśnie ta pozycja dostała nominację.

           Autorka otwarcie opowiedziała o swoim dzieciństwie, które w dniu obrzezania się skończyło. Opowiedziała szczerze jak się wtedy czuła i z jakimi fizycznymi skutkami tego zabiegu musiała się później zmagać. Gdy miała osiemnaście lat w Somalii wybuchła wojna domowa i Hibo przeniosła się do Londynu. Tam postanowiła walczyć ze zwyczajem okaleczania kobiecych narządów płciowych. Podziwiam ją, jest niezwykle silną kobietą, która mimo tak okropnej przeszłości dała radę, zawalczyła o siebie i co najważniejsze, o innych.


           "Cięcie" to cholernie mocna i poruszająca książka. Autorka nie oszczędza czytelnika, jednak dlaczego miałaby to robić? Opisała dokładnie to co jej się przydarzyło. Przedstawiła poruszającą i bardzo bolesną historię, którą powinien poznać każdy.

           Niejednokrotnie serce mi pękało podczas czytania tej książki, łzy również wiele razy poleciały. Nie umiem pojąć jak człowiek może zrobić dziecku taką krzywdę? Jak matka może na to patrzeć. Ba, co ja mówię.. Jak matka w ogóle może na coś takiego pozwolić?! Wiedząc jak jej córka będzie cierpiała? Wiedząc, że przez głupi zwyczaj, jej córka może umrzeć w bólach i męczarni?!

           Dlatego cieszę się, że autorka zdecydowała się podzielić swoją historią. Mimo, że mamy XXI wiek dziewczynki dalej są obrzezane. Najgorsze jest to, że w krajach cywilizowanych dzieci dalej są narażone. Rodzice w dalszym ciągu wywożą swoje córki za granicę w celu obrzezania. I właśnie takim dziewczynkom Hibo pomaga.