Współpraca z wydawnictwami #3

Po dłuższej przerwie (ponad półrocznej!) postanowiłam odkurzyć bloga. Długo zastanawiałam się, czy go nie zawiesić, większość bowiem osób twierdzi, że blogi pod naporem mediów społecznościowych po prostu umierają... Ale ja lubię to miejsce, które kilka lat temu stworzyłam. Pamiętam, że gdy naszła mnie myśl o założeniu bloga, mój wewnętrzny krytyk podpowiadał, że to się nie uda, a nie udać mogło się z wielu powodów. Mogłam stracić zapał po kilku dniach (to u mnie było kiedyś typowe), mogłam nie mieć czasu na regularne publikacje lub szukać wymówek, by tego czasu nie znaleźć. Mogło się również okazać, że nikt nie będzie chciał czytać tego, co napiszę.

Tak się jednak nie stało.

Żadne z powyższych przytyków mojego wewnętrznego krytyka się nie ziściło. Przynajmniej na początku. Bo później rzeczywiście bywało z tym różnie (stąd właśnie ta półroczna przerwa). Doszłam jednak do wniosku, że spędziłam wiele godzin na tworzenie maobmaze.pl, poświęcałam mnóstwo czasu na pisanie recenzji książek, czy tworzenie zapowiedzi książkowych, dlatego daję sobie jedną szansę i na własnej skórze chcę się przekonać, czy rzeczywiście blogi umierają. A właściwie czy mój pożegna się z tym łez padołem.

Postanowiłam pisać więcej postów okołoksiążkowych (niebędących recenzjami) oraz wpisów o Bullet Journalu, który prowadzę od ponad roku. Będą różne zestawienie, pojawią się może prezentowniki. Szczerze powiedziawszy, nie mam jeszcze konkretnego planu — ciągle się zastanawiam, ile tygodniowo publikować postów i czy założyć newsletter. Jedno jest pewne — WRACAM. Daję sobie czas do końca bieżącego roku na sprawdzenie, czy odkurzenie bloga było dobrym posunięciem. ☺

To już trzeci wpis na moim blogu dotyczący współprac z wydawnictwami. W pierwszym poście z 2018 roku opisałam swoje początki i podpowiedziałam, jak rozpocząć współprace. Odpowiedziałam wtedy również na pytania, które dostałam na Instagramie.

Po dwóch latach napisałam kolejny post. Wtedy jednak podzieliłam się również swoimi przemyśleniami odnośnie do współprac z wydawnictwami, które nasunęły mi się po kilku latach. Wtedy również odpowiedziałam na pytania, zadane mi na Instagramie.

Wracam do Was z trzecią częścią! Co prawda wszystko, co napisałam w poprzednich postach jest aktualne, ale uważam, że temat współprac (zarówno barterowych jak i komercyjnych) jest niewyczerpalny. Dlatego odpowiem na kolejną porcję pytań, zostawionych ostatnio w mojej Instagramowej skrzyneczce.

Współpraca z wydawnictwami

Zacznijmy od tego, jaka różnica jest między współpracą barterową a komercyjną.
We współpracy barterowej otrzymujemy w ramach wynagrodzenia produkt (w naszym przypadku jest to książka), natomiast we współpracy komercyjnej/płatnej dostajemy wynagrodzenie pieniężne, poprzedzone zawarciem umowy o dzieło lub umowy zlecenie (jeśli ktoś ma firmę, to może wystawić po prostu fakturę. Na tym szczerze powiedziawszy się nie znam, bo firmy nigdy nie prowadziłam ☺). W ramach współpracy komercyjnej oprócz wynagrodzenia dostajemy również książkę, bo jest to w końcu nasze narzędzie, bez którego nie moglibyśmy wykonać zlecenia.

Gdy tę kwestię mamy za sobą, przejdźmy do pytań.


↞ ••• ↠


• Kiedy samemu próbować płatnych współprac i jak zacząć?
Myślę, że wszystko zależy od tego, czy masz zbudowaną zaangażowaną społeczność. Trzeba pamiętać, że wydawnictwo to biznes jak każdy inny — płatna współpraca musi się wydawnictwu po prostu opłacać. Jak zacząć? Jeśli czujesz, że to odpowiedni moment na to, by zaproponować wydawnictwu współpracę komercyjną, po prostu to zrób. O tym, co moim zdaniem powinien zawierać mail z propozycją płatnej współpracy, napisałam poniżej.

• Co napisać w mailu o płatną współpracę?
Stawiam zawsze na minimalizm. Wiem, że wydawnictwa codziennie dostają wiele maili, więc szanując czas osoby, do której zwracam się z propozycją współpracy, piszę krótko, zwięźle i na temat, czyli — przedstawiam się, podaje tytuł książki, jaki chcę zrecenzować i przedstawiam ofertę, czyli jaką formę promocji oferuję w zamian za otrzymanie książki lub wynagrodzenia (w zależności jaką formę współpracy oferuję — płatną czy barterową). Zostawiam również linki do miejsc, w których publikuję recenzje.

 Jakie są stawki dla początkujących? Ciężko samemu określić jak nie ma się pojęcia, ile cenią się inni.
Myślę, że nie ma co patrzeć na "innych", niemal każdy bowiem zaczynał od małych kwot. Ja zaczynałam od 100 złotych, z biegiem czasu zwiększałam stawki. Nie powinno się też zniechęcać, gdy wydawnictwo odmówi takiej współpracy — mogą nie mieć już budżetu na promocję książki, która Cię interesuje, lub mogą po prostu w tym momencie nie być zainteresowani współpracą z Tobą. Też kilka razy spotkałam się z odmową, nie raz też płatna współpraca przeszła mi obok nosa, bo nie byłam daną powieścią zainteresowana, albo wiedziałam, że nie mam przestrzeni na kolejne działania i najzwyczajniej w świecie nie będę miała czasu na wywiązanie się ze zobowiązań.


• Czy warto samemu pisać do wydawnictw o współpracę?
Oczywiście! Co chwilę pojawiają się nowe konta, bookstagram nieustannie się rozrasta i osoby pracujące w wydawnictwach nie są w stanie odwiedzić każdego konta pod kątem ewentualnej współpracy. Zdecydowanie warto napisać samemu do wydawnictwa.

• Co zrobić, gdy wydawcy odmawiają płatnych współprac?
Zastanowić się, dlaczego tak się dzieje. Nie zapominajmy, że wydawnictwo to biznes jak każdy inny. Jeśli płacą komuś za promocję, chcą mieć pewność, że przyniesie ona oczekiwane skutki. Może Twoja społeczność nie jest wystarczająco zaangażowana? Powodów może być wiele, ale nie poddawaj się! Przeanalizuj swoje konto i szczerze zastanów się, nad czym mogłabyś popracować. Ja również na początku dostałam kilka odmów odnośnie do płatnej współpracy. Zrozumiałam, że nie był to odpowiedni czas, recenzowałam dalej w barterze, by po jakimś czasie znów spróbować nawiązać płatne współprace.

• Czy muszę mieć jakąś baz recenzji na blogu/Instagramie?
Zdecydowanie tak. Osoba odpowiadająca za promocję w wydawnictwie musi wiedzieć, jakie recenzje piszesz, jakie robisz zdjęcia, a co za tym idzie, co jesteś w stanie jej zaoferować w ramach współpracy.

• Współpracujesz teraz tylko za pieniądze?
Nie. W dalszym ciągu zdarza mi się współpracować również w barterze. ☺

• Czy przy płatnych współpracach trzeba pisać tylko pozytywne recenzje?
Nie! Owszem, kilka razy zdarzyła się sytuacja, w której dostałam propozycję płatnej współpracy, ale najpierw zostałam poproszona o przeczytanie książki. Wydawca chciał mieć pewność, że zapłaci za promocję, a nie antyreklamę. W momencie, gdy książka nie spełniła moich oczekiwań, po prostu nie podpisywaliśmy umowy. Jednak było takich sytuacji tak mało, że na palcach jednej ręki mogłabym je policzyć.

Znacznie częściej po prostu podpisuje się umowę, w której są wyszczególnione działania, jakie należy w danych czasie wykonać. Zdarzyło mi się napisać kilka mniej przychylnych recenzji w ramach płatnej współpracy i nigdy nikt nie miał o to do mnie pretensji.
W tym miejscu warto wspomnieć też o sytuacji, w której jest się poproszonym o napisanie polecajki. Wtedy rzecz jasna książkę trzeba przeczytać przed podpisaniem umowy, by mieć pewność, że spełnia nasze oczekiwania i możemy z czystym sumieniem napisać do niej polecajkę. Wtedy z automatu też recenzja będzie pochlebna, ale skoro napisaliśmy do niej polecajkę, to jest to chyba logiczne ☺

• Na co ma zwrócić uwagę początkujący recenzent?
Na moje pierwsze dwa posty odnośnie do współprac ☺. Jest tam wszystko, co warto wiedzieć przed rozpoczęciem współpracy. Pierwsza część jest tutaj, a druga tutaj

• Jak wydawcy zapatrują się na współprace z osobami mieszkającymi za granicą?
Jedni nie mają problemu z wysyłką książek za granicę, inni w ogóle tego nie praktykują. Myślę, że wszystko zależy od osobistych ustaleń. Warto zawsze zapytać o możliwość wysyłki książki za granicę. Jeśli natomiast chodzi o współprace płatne, trzeba dowiedzieć się, co należy zrobić pod względem prawnym przed podpisaniem takiej umowy. Zapewne każdy kraj ma inne przepisy regulujące tego typu współprace zagraniczne.

• Jak stworzyć własną ofertę dla wydawnictw, w jakiej formie, co zawrzeć, jak to ładnie ująć?
Kiedyś zrobiłam ładną wizualnie propozycję płatnej współpracy wraz z moimi aktualnymi statystykami, cennikiem, działaniami promocyjnymi itp. Nie sprawdziło się to — musiałam dołączać cennik w formie pdf w załączniku, co było nieporęczne i dla mnie (czasami zapominałam go załączyć i musiałam dosłać go w drugim mailu) i dla osób pracujących w wydawnictwach. Poza tym musiałam często go edytować, bo liczba obserwatorów stale się zmieniała.

Dlatego teraz wysyłam prostego, przejrzystego maila i myślę, że każdy jest zadowolony. W przypadku płatnych współprac oferuję dwa, trzy pakiety, które różnią się cenami, ale także działaniami promocyjnymi, jakich jestem w stanie się podjąć (mniejszy pakiet = mniej działań).

• Dużo zarabiają więksi bookstagramerzy?
Owszem "więksi" blogerzy za swoją pracę dostają wysokie wynagrodzenia, a składa się na to wiele czynników — mają zaangażowaną społeczność, spore zasięgi lub/i czymś się wyróżniają (na przykład pięknymi kadrami, pomysłowymi rolkami czy nietuzinkowymi recenzjami ). Jednak bez wątpienia większość z nich (jak nie wszyscy) zaczynało od barteru, następnie drobnych płatnych współprac, by później móc sukcesywnie dostawać większe wynagrodzenia za swoją pracę.


Mam nadzieję, że ten post rozwiał wszystkie Wasze wątpliwości.
Jeśli macie dodatkowe pytania, możecie zostawić je w komentarzu pod tym postem.

Współpraca z wydawnictwami #2


Twierdzisz, że nie lubisz czytać książek... Jesteś tego pewien?

Książki są bramą, przez którą wychodzisz na ulicę (...). Dzięki nim uczysz się, mądrzejesz, podróżujesz, marzysz, wyobrażasz sobie, przeżywasz losy innych, swoje życie mnożysz razy tysiąc. Ciekawe, czy ktoś da ci więcej za tak niewiele. Pomagają też odpędzić różne złe rzeczy - samotność, upiory i tym podobne gówna. Czasem się zastanawiam, jak możecie znieść to wszystko wy, które nie czytacie.
Królowa Południa, Arturo Pérez- Reverte



"NIE!" dla zaostrzenia ustawy antyaborcyjnej


    Długo się zastanawiałam, czy poruszyć ten temat...
Każdy z nas ma prawo głosu, a ja nie zamierzam siedzieć cicho. Chcę głośno powiedzieć, co myślę o projekcie ustawy całkowicie zabraniającej aborcji.
Polska należy do jednego z ośmiu państw Europy, w których zaostrzone są prawa aborcyjne. Dla przypomnienia, w chwili obecnej w Polsce aborcja dozwolona jest w trzech przypadkach:
-  gdy ciąża zagraża życiu lub zdrowiu matki
- gdy ciąża powstawała w wyniku przestępstwa (gwałt, kazirodztwo
✖️ gdy płód jest ciężko i nieodwracalnie upośledzony lub jest nieuleczalnie chory. [NIEAKTUALNE! 22.10.2020 - tego dnia Trybunał Konstytucyjny wydał wyrok na kobiety i orzekł o niekonstytucyjności przepisów dotyczących aborcji w przypadku ciężkiego upośledzenia płodu.]



    Moim zdaniem aborcja w tych trzech przypadkach powinna być dozwolona. Jednak całkowitemu zakazowi aborcji mówię stanowczo NIE! Wiele z Was z pewnością wie, że mieszkam w Niemczech. Dlaczego więc się udzielam? Nie wiem jak się potoczy moje życie. Być może kiedyś wrócę do Polski i nie chciałabym wrócić do takich warunków! Tak, tak... Zaraz ktoś może napisać, że w takim razie mam nie wracać. Przypominam tylko, że jestem Polką, mogę wrócić w każdym momencie do swojej ojczyzny i nikt mi tego nie zabroni.
    Nie myślcie, że patrzę tylko na własne wypudrowanie dupy. Udzielam się bo jestem Polką i chcę, by moja córka, wszystkie kobiety w rodzinie, koleżanki, a nawet obce mi kobiety miały prawo wyboru. Żeby mogły same decydować o swoim życiu, zdrowiu i żeby mogły działać według własnego sumienia.

Osoby, które:
  • nie przeżyły gwałtu (oraz nie zaszły w jego wyniku w ciąże),
  • nie przeżyły na własnej skórze ciąży, w której okazało się ze dziecko jest nieuleczalnie chore albo nieodwracalnie upośledzone,
  • które nie zaszły w ciąże, która była zagrożeniem dla ich zdrowia lub życia
nie powinny, wypowiadać się na temat zaostrzenia ustawy antyaborcyjnej, bo najwidoczniej nie potrafią postawić się na miejscu kobiet, które znalazły się w wyżej wymienionych sytuacjach...
Napisałam "osoby", ponieważ nie można w tym przypadku zapominać o mężczyznach, których kobiety czy żony znalazły/ znajdą się w tych trzech przypadkach.

    Śmieszy mnie, a raczej przeraża, że to właśnie w większości mężczyźni pragną zaostrzyć tę ustawę, to oni chcą zabrać kobietom prawo wyboru.

    Absurdalny jest dla mnie projekt zaostrzenia ustawy antyaborcyjnej. Może okazać się, że kobieta zajdzie w ciążę w wyniku gwałtu, zdecyduje się ją donosić i wychować dziecko- brawa dla niej. Jednak są kobiety dla których gwałt jest olbrzymią traumą do końca życia i nie wyobrażają sobie donosić ciąży, bo jest to dla nich za dużo! W takim przypadku powinny mieć prawo wyboru... Dalej nie dowierzam, że w XXI wieku, trzeba to jeszcze komukolwiek tłumaczyć.

    Racja, dziecko nie pcha się samo na świat, ale kobiety również nie pchają się na kutasy zwyrodnialców. Nikt nie powinienem krytykować tych kobiet, a już na pewno zabraniać im aborcji! To jest ich życie, one nie są niczemu winne, to są ofiary! Już widzę przeciwników aborcji, do których przychodzi nastoletnia córka, która wskutek gwałtu zaszła w ciążę, a oni jej mówią:
Spokojnie, wszystko będzie dobrze. Dziecko jest najważniejsze. Donosisz ciążę, a potem się zobaczy.
A co, gdy mała dziewczynka zostanie zgwałcona przez dziadka, tatę, wujka czy kogokolwiek z rodziny? Mowa o kazirodztwie! Gwałcie na dziewczynce! Wtedy też tak ochoczo wszyscy przeciwnicy kazaliby urodzić dziecku... dziecko?

    Nie wyobrażam sobie co muszą czuć kobiety, które dowiadują się, że dziecko jest nieprawidłowo wykształcone i może umrzeć (często w męczarniach) zaraz po porodzie. Wyobrażacie sobie nosić pod sercem dziecko, wiedząc, że za kilka miesięcy będziecie musieli wybrać dla niego trumienkę? Wyobrażacie sobie poród, który przez wielu nazywany jest "cudem narodzin", a w tym przypadku będzie to poród, a zarazem pogrzeb? Pogrzeb dziecka, do którego w ciąży z dnia na dzień coraz bardziej się przywiązujemy, które chcemy w końcu mieć w swoich ramionach, które chcemy ochronić przed całym złem tego świata, które chcemy całować, bawić, przytulać, a tak naprawdę jedyne co nam pozostanie to przytulenie po porodzie i pożegnanie się.
Serce mi się kraje na samą myśl, łzy cisną mi się do oczu, a nigdy w takiej sytuacji nie byłam. W takim razie jak muszą czuć się kobiety, które w takiej sytuacji się znalazły? A jak będą czuły się kobiety, które w takiej sytuacji się znajdą, ale nie będą miały prawa wyboru? [Po raz kolejny, gdy w Polsce dzieje się źle edytuje ten wpis. Niestety dzisiaj, 23 października 2020, nie ma mowy już o "gdybaniu". Teraz nie będziemy sobie wyobrażać, jak kobiety będą się czuły w powyższej sytuacji. Będziemy to znały z autopsji lub z opowiadań koleżanek, sióstr... PRZERAŻAJĄCE!]

    Przypominam wszystkim zwolennikom całkowitego zakazu aborcji, że prawo wyboru nie oznacza aborcji. Prawo wyboru oznacza, że kobieta ma może dokonać wyboru i postąpić według własnego sumienia. Tak trudno to zrozumieć?!

    Nie popieram aborcji "z byle powodu", ale daleko mi do osądzania kobiet, które zdecydowały się na aborcję, a już na pewno nigdy nie skrytykuje kobiet które w trzech powyższych sytuacjach podejmą się aborcji.
    Z całą pewnością dla nich to nie jest nic miłego, będą musiały z tym żyć do końca życia, ale ja sama nie wiem, co bym zrobiła w tych trzech sytuacjach. Na szczęście nigdy w takich nie byłam i mam wielką nadzieję, że nigdy nie będę. Osoby, które tego nie przeżyły z łatwością krytykują te kobiety, ale uwierzcie, że gdybyście znaleźli się w takich sytuacjach, wasze myślenie byłoby z grubsza inne i na pewno wiele wątpliwości kłębiłoby się w waszej głowie...

    Łatwo też powiedzieć, że nieuleczalnie chore dziecko można urodzić i oddać. W takim razie, drodzy przeciwnicy aborcji, powiedzcie mi ilu z Was adoptowało takie porzucone, nieuleczalnie chore dziecko?  A ilu z Was przekazało pieniądze czy chociażby ciepłe słowa pocieszenia rodzicom, którzy zdecydowali się donosić ciąże i zaopiekować dzieckiem? Nie muszę chyba wspominać o tym, że polska służba zdrowia to jakaś kpina i rodziny często muszą prosić obcych ludzi o pieniądze, by mieć za co kupić leki, środki higieniczne i sprzęt potrzebny do rehabilitacji. Ilu z Was przekazało pieniądze lub w jakiejkolwiek innej formie pomogli fundacjom opiekującymi się takimi dzieciaczkami?
Podejrzewam że niewiele...

    Łatwo krytykować i równie łatwo jest pisać/mówić, że każde dziecko ma prawo do życia, nie ważne czy chore czy zdrowe, ale większość z Was gówno zrobiła, żeby tym narodzonym dzieciom w jakikolwiek sposób pomóc.

    Jeśli w Polsce aborcja całkowicie zostanie zabroniona, nie załatwi to problemu. Kobiety, które będzie na to stać, będą wyjeżdżały do innych krajów, gdzie aborcja jest dozwolona. Natomiast kobiety biedniejsze, nie mające pieniędzy na zabieg, będą szukały sposobów na usunięcie ciąży w "domowym zaciszu" narażając swoje życie i zdrowie. Czy o to właśnie chodzi?

    Jeśli rząd tak ochoczo chce wprowadzić ustawę w życie, to ja się pytam, dlaczego nie dba o dobro już narodzonych chorych dzieci?! Dlaczego nie dba o to, by miały GODNE życie?! Dlaczego nie dba o to, by rodzice nie musieli się martwić czy uzbierają pieniądze na leki?!

Popieram aborcję w trzech przypadkach, w których dozwolona jest ona w chwili obecnej. Cieszę się, że mieszkam w Niemczech, bo w razie gdybym znalazła się w którejś z wyżej wymienionych sytuacji, to sama mogę podjąć decyzję  i wszystkim Polkom również tego życzę, by we własnym kraju miały prawo wyboru i mogły działać według własnego sumienia.

Koniecznie obejrzyjcie film Kasi Gandor, dotyczący aborcji. Daje do myślenia.

#czarnypiątek

15/04/2020

Mamy 2020 rok, na świecie panuje pandemia koronawirusa, a temat zaostrzenia ustawy antyaborcyjnej wraca jak bumerang. Właśnie teraz, gdy kobiety nie mogą swobodnie wyjść z domu i strajkować, walcząc o prawo wyboru, które chcą nam zabrać, rząd postanawia ponownie pochylić się nad ustawą. Sądziłam, że Prawo i Sprawiedliwość (też Was śmieszą te dwa słowa w nazwie tej partii...?) już niczym mnie nie zaskoczy, a tu proszę...
Maseczki mamy, ust nie zamykamy!



23/10/2020

Z wielkim bólem serca po raz kolejny edytowałam ten post. To, co się dzieje w Polsce, nie mieści mi się w głowie... Trybunał nieKonstytucyjny 22 października 2020 wydał wyrok na kobiety i orzekł o niekonstytucyjności przepisów dotyczących aborcji w przypadku ciężkiego upośledzenia płodu. Co będzie następne? Całkowity zakaz aborcji? Zakaz środków antykoncepcyjnych? Tak wkurwiona, jak jestem od wczoraj, już dawno nie byłam.

Autorką grafiki jest Marta Frej

Współpraca z wydawnictwami


Ostatnio pytałam Was, zarówno na instagramie jak i na facebooku, jakie chcielibyście posty na moim blogu. Nie licząc oczywiście recenzji. Zdecydowanie najwięcej osób chciało post na temat współprac, nieco mniej o życiu w Niemczech, pojawiły się również osoby, które chętnie zobaczyłyby tu.. przepisy! Wszystkie te pozycje wzięłam pod uwagę, a co z tego wyjdzie? Zobaczymy. Na początek zdecydowałam się napisać post na temat współprac. Mam nadzieję, że Was zaciekawi, a niektórym pomoże rozpocząć współprace z wydawnictwami.

Jak wyglądają moje współprace?
Jakie były początki?
Czy mój zapał minął?

instagram